Współczesna młodzież w dzisiejszych czasach dość szybko staje przed wyborem drogi życiowej. Już na poziomie gimnazjum należy określić przynajmniej orientacyjnie na jakiej dziedzinie należy skupić swoje zainteresowania aby wybór późniejszej drogi zawodowej nie stanowił problemu. Od wyników testów gimnazjalnych zależy późniejszy wybór szkoły średniej i profilu klasy. Od profilu klasy zależy na jakie przedmioty będzie poświęcone więcej czasu nauki, a co za tym idzie w jakiej dziedzinie bardziej będą kształtowane umiejętności danej jednostki i na zaliczenie których fakultetów naciskali będą nauczyciele. Dużą rolę na tym etapie odgrywa również uczestnictwo w różnego rodzaju konkursach, a w szczególności w olimpiadach przedmiotowych. Należy pamiętać o tym, że sam fakt dostania się do ogólnopolskiego etapu olimpiady przedmiotowej często gwarantuje zaliczenie matury z tego przedmiotu na 100%, co jest później bardzo istotną sprawą przy dostawaniu się na studia wyższe. Wybór ścieżki życiowej i zawodowej odbywa się na poziomie szkoły średniej poprzez wybór stopnia zaawansowania i przedmiotów egzaminu dojrzałości. Późniejsze studia wyższe dokładnie określają stawiane kandydatom wymagania co do rodzaju i przedmiotu zaliczenia egzaminu maturalnego. Częstokroć zbyt niski poziom lub za niski wynik jest czynnikiem dyskwalifikującym z listy kandydatów na studia.
W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się tak zwane, szeroko pojęte studia „ścisłe” – medycyna, matematyka, coraz częściej informatyka i kierunki technologiczne – a coraz mniejszą popularność mają kierunki humanistyczne. Przyczyna tego tkwi być może w zmianie sposobu życia dzieci i młodzieży na wczesnych etapach rozwoju. Współczesne dzieci już od przedszkola mają szerszy dostęp do technologii niż niegdyś. W kontekście tego późniejsza nauka przedmiotów humanistycznych nie jest już dla wielu tak istotna, a jest wręcz anachroniczna.
Czy jednak słusznie odrzucamy kierunki humanistyczne jako niepotrzebne? Zastanówmy się nad tym przez moment. Studia z zakresu polonistyki, kulturoznawstwa, związane bezpośrednio z malarstwem, filmem czy historią nie oferują być może zbyt wielu umiejętności „twardych” przydatnych później w pracy w wielkich korporacjach i profesjonalnych biurach, dają jednak wachlarz zgoła innych kompetencji. W pierwszej kolejności kształtują one człowieka wrażliwego, w takim sensie, że z założenia ktoś kto dokonał wyboru studiów humanistycznych już „na starcie”, z założenia, posiada pewien rodzaj wrażliwości. Pod pojęciem wrażliwości kryje się nie tylko swoista uczuciowość, ale pewien rodzaj spojrzenia na świat, świadomości zjawisk i ogólnej wiedzy o ludzkiej kondycji. Po drugie studia humanistyczne kształtują też, niejednokrotnie lepiej niż studia ścisłe, umiejętność logicznego myślenia jak również ubrania własnego sposobu myślenia w słowa. W czasach, w których wiele osób kończących szkołę średnią nie jest w stanie się wysłowić, a co dopiero napisać poprawnie służbowego e-maila, umiejętności te są na wagę złota. Studia humanistyczne kształtują też szereg innych miękkich umiejętności – na przykład interpersonalnych. Ktoś kto w ramach studiów miał okazję uczestniczyć w międzynarodowych wymianach artystycznych, warsztatach teatralnych i tym podobnych, miał z pewnością okazję przećwiczyć pewne sytuacje w warunkach aranżowanych. Osoby takie w zawodach niekoniecznie związanych ze swoim wykształceniem wykazują się potem wysokimi zdolnościami przywódczymi lub negocjacyjnymi, co stanowi szczególnie przydatne umiejętności w wielu dziedzinach.
Jeśli komuś zatem wydaje się, że kierunki humanistyczne są niepotrzebnymi i przestarzałymi tworami edukacji – można śmiało powiedzieć, że jest w błędzie. Można wręcz powiedzieć, że osoby z tego rodzaju wykształceniem stanowią szczególnie cenny nabytek w różnych sektorach gospodarki i biznesu. Ich miękkie kompetencje stanowią nie raz uzupełnienie dla wiedzy i umiejętności innych członków zespołu, takich, którzy wybrali inną, bardziej „ścisłą” drogę edukacji.
